Kolorowo!

Ludzie często mówią, że w peerelu było szaro… Gdzież tam! Na piecu, zaraz po zestawieniu zeń kartofelków i kapuchy, bulgotały gary z kolorową cieczą.

Barwniki do domowego farbowania tkanin… Wszystkie kolory tęczy zamknięte w malutkie papierowe torebeczki. Wystarczyło rozpuścić w gorącej wodzie i gotować z tkaniną jakiś tam czas.

Co wrzucamy do gara z farbką?

Najważniejsze były podkoszulki jeszcze wtedy nienazwane tiszertami ani topami. Po prostu bawełniany podkoszulek występujący w handlu najczęściej /o ile nie wyłącznie/ w barwie dziewiczo białej. Kolorowe odzienie należało wyprodukować samemu. Można było uzyskać kolor jednolity lub… przy odrobinie sprytu i umiejętności nawet fantazyjne kolorowe mazie! Wystarczyło umiejętnie zawiązać supeł w odpowiednim miejscu i tak farbować.

Teraz pora na pieluchy tetrowe. Najlepiej kupowane „z metra” bez obrębionych brzegów. Z takiej tetry powstawały bluzki, sukienki i spódnice przecudnej urody! Uroczo, naturalnie,  zmięty materiał, tworzył cudnie falujące falbany i świetnie układał się przy zmarszczeniach za pomocą gumki do majtek. Tak, tak! Intymna bielizna była zaopatrzona w gumkę wciąganą w tunelik materiału za pomocą agrafki! Czy to nie jest jakaś abstrakcja dla młodego pokolenia? Hi, hi, hi…

Nadszedł czas szalonej mody na kolorowe pończochy i rajstopki dla dzieci. I cóż to za problem? Chlup, do gara! Nie gotować, trzymać w gorącym naparze czas jakiś i oto mamy modny dodatek do stroju! Najlepiej „chwytały” te bawełniane, dziecięce, ale damskie „nylony” o cielistej /brrr… straszne słowo!/ barwie też udawało się zamienić w jakiś tam kolor. Najczęściej odległy od planowanego, ale cóż… Za to jakie emocje podczas wyjmowania z gara! Wyjdzie, nie wyjdzie, jaki to kolor jest właściwie? Hi, hi, hi… Po emocjach proza życia, czyli czyszczenie zafarbowanych garów, misek i wanien oraz rąk dzielnego farbiarza.

Acha, bardzo ważne! - pouczały domowe poradniki: Proces farbowania należy zakończyć płukaniem w occie, aby utrwalić kolor. Guzik prawda. Farba schodziła w każdym praniu i dlatego zafarbowaną odzież trzeba było prać oddzielnie. Ale i tak pranie ręczne było wtedy bardzo popularne więc jaki to problem? Phiii…

Szyk zafarbowanej domowo odzieży uzupełniały wysmarowane pastą do zębów lub butów /w zależności od zapotrzebowania na kolor/ tenisówki. Wzornictwo i kolorystyka tego sportowego obuwia była skromna. Prawdę mówiąc wybór mieliśmy jeden: biały kolor, sznurowanych z przodu tekstylnych półbucików na gumowej podeszwie. Jakież to życie było proste wtedy? Żadnych dylematów przed zakupem. Tenisówki to tenisówki i kropka. Jeśli biel przestawała być olśniewająca – pasta do zębów Nivea przywracała blask. Okazjonalne zapotrzebowanie na obuwie czarne? Buch, pudełko z czarna pastą do butów i gotowe! Według życzeń, tanio i praktycznie. Można by powiedzieć, że tenisówki były obuwiem uniwersalnym. A pomysłowość ludzka granic nie znała.

No to jak z tą peerelowską szarością? Do gara z nią!