Późne konsekwencje czytania dziecięcych bajek

        Chodzi o wyjątkowo dokładnie zapamiętaną bajkę o księżniczce, która jednym skinięciem drobnego paluszka wtrącała do lochów kolejnych cukierników wypiekających dla niej słodkie ciasta i pierniki. Na nic piętrowe torty, wymyślnie formowane słodkie marcepany i kosze kandyzowanych owoców. Do lochu i już! Tupniecie małą nóżką i wydęte w podkówkę usteczka pieczętowały wyroki. Księżniczce nic nie smakowało… Od wyschnięcia na wiór z głodu i zgryzoty wybawił księżniczkę prosty piekarz, który uraczył nadobne dziewczę zwykłym żytnim chlebem. Księżniczka rozkwitła na nowo, suto nagrodziła piekarczyka, a może nawet żyli potem długo i szczęśliwie? Zakończenia nie pamiętam.

        Syndrom zgrymaszonej dostatkiem księżniczki dopadł mnie wczoraj. Po lustracji zawartości bogato wypełnionego, aż po brzegi szklanej witryny, regału mięsno-wędliniarskiego, wydąwszy po księżniczkowemu przywiędłe już nieco usteczka, majestatycznie i ostentacyjnie z pustym koszykiem ominęłam kasę. 

 Wieczorem przygotowałam przekąskę w stylu retro – chleb z cebulą! Pyszności! Pełnia witamin, brak skażenia emulgatorami E-ileśtam. Aromat intensywny, naturalny, czysto cebulowy. Hi, hi, hi… Nie zalecam całowania się po spożyciu. Ma za to właściwości lecznicze i działa jak antybiotyk. W okresie infekcji wprost nieoceniona potrawa. Kanapka ekologiczna, zdrowa i wygodna. Polecam na kulinarne znudzenie i dla odświeżenia wspomnień także. Bywało, że kanapka z margaryną i cebulą była częstą pozycją w jadłospisie. Niech rzuci kamieniem kto tego nie zajadał w przeszłości!

        Do kulinarnych wspomnień dorzucam błyszczącą złotem opakowania „mordolepkę” czyli serek topiony w kostce zakupiony dziś na potrzeby tego tekstu. Jak wspominać to na całego! Ileż to razy „mordolepka” ratowała nas przed głodem gdy wyczerpani wielogodzinnym kuciem biochemicznych wzorów strukturalnych oraz sumarycznych zaglądaliśmy do studenckiej spiżarenki… Zaokiennej naturalnie, gdyż lodówka luksusem wtedy była niedostępnym dla młodzieżowej kwatery.

        

     Dyżurna „mordolepka”, lekko wyschnięta, zagryzana podobnej świeżości chlebem smakowała wtedy jak ambrozja. I syciła, ładowała energią młodociane mózgi. Za nektar służyła cienka herbatka Madras zalewana wodą z gwiżdżącego we wspólnej kuchni czajnika. Ozdobą tej kuchni był napis autorstwa właścicielki domu z pokojami dla studentów: „Proszę smażyć na patelni, a nie na ścianie”! Majstersztyk! Hasełko dla inteligentnych /w domyśle: student/ bo wyraża coś nie wprost, ale posługuje się subtelną aluzją.  Skuteczne nad wyraz bo powodowało mniejszą ilość tłustych plam na ścianie.

        Współczesna „mordolepka” zawiera około 10% sera… Reszta to dodatki mleka w proszku i tajemniczych E…. Czy coś takiego może wspomagać umysł? Zjeść toto czy zachować jako rekwizyt? Hmm… Sprawa jest podejrzana bowiem serki topione są niedopuszczone do sprzedaży jako składnik kanapek w szkolnych sklepikach. Nawet jeśli na zdrowym ciemnym pieczywie spoczywają. 

        Cebula jednak pewniejsza. Jedzmy cebulę na przednówku!