U Bet jesieni początek

        Pomimo, że obudziły mnie promienie słońca, intensywne jak w minione letnie dni, zachowałam czujność i na dałam się im zwieść. Kalendarz nie kłamie i kontrolując bieżącą datę  śpiewam jak mistrz Michnikowski: „Minął sierpień, minął wrzesień, już październik wita jesień…”. Melancholię, którą owa Jesień rozpostarła jak w słowach piosenki wyraźnie stoi, pominę na razie i skupię się na rutynowych czynnościach jesiennych. 

Zaraz, zaraz, jak to było? Gromadzenie zapasów, ocieplanie /ogacanie/ domów, uszczelnianie /obciszanie/ okien, wykopki, porządkowanie ogrodów… Tak mi podpowiada ukształtowany przed /z górą/ półwiekiem biologiczny zegar! Tenże zegar nastawiały istniejące wówczas bardzo różne od siebie, wyraźne, cztery pory roku. Ponadto ten naturalny rytm życia zgodny z przyrodą utrwalały motywy i wątki przewijające się w obowiązkowych szkolnych lekturach, obrazach i melodiach prezentowanych na lekcjach plastyczno-muzycznych. Pory roku dominowały w dziecięcych bajkach i czytankach, były inspiracją tematów zajęć plastycznych i w ogóle odnosiły się do całego ludzkiego życia. Tak skorupka za młodu nasiąkła, że teraz odzywa się odruch przygotowywania do zimy jak atawizm jakiś.

        No to jedziemy po kolei, według tego co zapamiętałam z dawnych czasów:

- wizyta kontrolna w piwnicy wypadła zadawalająco. Owszem, całkiem spory zapasik słoików pełnych pomidorowych specjałów przegrodzony paskiem zieleni ogórkowej. Jest też przysłowiowa wisienka na torcie w postaci prawdziwych wiśniowych konfitur. W miniaturowych słoiczkach, ale reprezentacja domowych słodyczy jest! Acha, zamówiłam też, zgodnie z tradycją, „ziemniaki od chłopa” w oszałamiającej ilości…15 kilo. No, co? Tradycja zachowana.

Widać wisienkę?

 

- zakupy na jesiennym bazarku także w zgodzie z naturą. Coś mi w duszy gra „Addio pomidory” więc wybieram te ostatnie sztuki owoców z gatunku naturalna malinówka. To nic, że cena wysoka. Rekompensuje to aromat, smak i komplement  Sprzedawcy Pomidorowego: „Pani to się zna na pomidorach”. Hi, hi, pewnie, że się znam i dlatego wybrane owoce układam delikatnie w zakupowej torbie chroniąc przed zgnieceniem. Może już ostatni w tym sezonie raz?  Pieczołowicie dobrane pomidory, sowicie opłacone, beztrosko zapominam zabrać ze straganu bo nagle moją uwagę absorbuje przepięknej barwy dynia, którą także kupuję bo taka śliczna jest! A pomidory? Addio!

- Kontrola stanu okien doprowadza mnie nieomal do depresji. Nie ma co uszczelniać ani „obciszać”! Framugi lśnią zdrową bielą plastiku, szyby zespolone nie dają szans na żadne jesienne zabiegi. Więc chociaż je umyję? Przedzimowo…

- lustracja balkonowych i parapetowych roślin owocuje wyrokiem skazującym na wycięcie ich w przysłowiowy pień. Koniec żywota dla begonii i pelargonii. Nożyce w ruch! W kolejce stają już jesienno-zimowi zastępcy czyli fioletowe wrzosy.

 

No tak, okres świetności macie już za sobą...

Nadchodzi "zmiana warty" :))

 

Przytulone do siebie jak dwa gołąbki

 

Babie lato usiadło od razu na nowy krzaczek

                Ufff… Jesień rozpoczęta. Pod koniec dnia dynię-ślicznotkę pakuję do gara i rozgotowuję na dyniową papkę, która wraz z towarzyszącymi jej ingrediencjami tworzy całkiem sympatyczną zupę. Ku pokrzepieniu ciała oraz przedjesiennej duszy. 

Dnia 2 października

ps  Przywołana do porządku, uzupełniłam dokumentację o zdjęcie zapasów piwnicznych pomimo braku woreczka ziemniaków.