Wiosenne nasadzenia - kontra przesilenie

        Już od dni kilku nie bacząc na gorsze od idealnego samopoczucie /wiadomo - wiosenne przesilenie/ zaglądam na kwietne stoiska pobliskiego bazarku, wizytuję kwiaciarnię i spoglądam łakomie na zieleń tulipanów śmiało wzbijających się ponad zimną jeszcze glebę. 

- Jeszcze poczekaj, jeszcze nie czas, będą przymrozki, cierpliwości…

 Tak tłumaczę sama sobie, aby powstrzymać chęć posiadania wiosennych roślinek. A rączki swędzą, aż się rwą do pracy.

Ufff… Ogłoszono wreszcie astronomicznie i kalendarzowo: Wiosna jest! A na moich plantacjach zaokiennych wciąż królują zaschnięte jesienią wrzosy wespół z zimową choiną i wigilijną jemiołą! Wstyd i hańba! Dłużej tego nie wytrzymam.

To cóż, że termometr wskazuje inaczej niż powinien, a słońce ledwo raczy czasem błysnąć od niechcenia? Nie dam się sterroryzować aurze. Termometr zaklejam plastrem i wyruszam na kwietne zakupy. Na bazarku: Och i ach! To wiosenny raj. Łapią mnie za oczy bielutkie jak śnieg stokrotki, pstre połacie bratków i strzeliste żonkile. Dzielnie walczę z sobą aby obojętnie minąć skrzynki z krokusami i narcyzami. Podobnie ciężko jest ignorować pęki słabiutkich jeszcze, ale jakże wytęsknionych tulipanów… Silna wola i rozsadek zwyciężają więc zakupy skromne, na miarę dostępnego miejsca na parapetach i balkonie. 

Praca wre. Zeschłe wspomnienie jesieni i zimy precz! Młodziutkie sadzonki – do skrzynek! No i mam swój maleńki wiosenny ogródek, w którym roślinki będą rosły w siłę w miarę dostatniego podlewania. 

 

Samopoczucie szybuje w górę! Dziarsko przestawiam wskazówki mechanicznego zegara bo ten biologiczny już mi się sam przestawił:))