Świąteczny terror?

        Święta jeszcze nie nadeszły, a ja już mam ich dość. I to nie za sprawą nielubianych supermarketów, oj nie! Te zachowują się moim zdaniem dość umiarkowanie. No cóż, takie ich „zbójeckie prawo” handlowca, aby kusić i zachęcać, wprawiać w nastrój w celu wyssania z klientów jak najwięcej. Tym razem winne są media i bezmyślni wysyłacze świątecznych życzeń.

        Zdrowych, wesołych i koniecznie, obowiązkowo wręcz - rodzinnych świąt! Najważniejsze jest wspólne przebywanie, bliskość i okazywanie uczuć – pouczają  psychologowie. Wspólne zakupy, trzymanie się za ręce i przytulania nawet przy kadziach z żywymi jeszcze, lecz już skazanymi na śmierć karpiami. Rozanielone mamy wypiekające pierniczki, tatusiowie strojący choinki no i dziadkowie otoczeni wianuszkiem rumianych wnucząt. Ta świątecznie lukrowana medialna papka sączy się z każdego telewizyjnego kanału. Nie ma ratunku, nie ma zmiłowania! Nawet jadowici politycy karnie śpiewają kolędy i łykają opłatki bez mrugnięcia okiem. 

Dobroć, dobroczynność, szlachetne paczki i charytatywne akcje w apogeum rozkwitu. Wszędzie natknąć się można na puszki do wrzucania pieniędzy. Nawet pewien znany Ksiądz  publicznie wyznaje miłość dla bogaczy. Ha! A najlepsze jeszcze przed nami – po Świętach rozkręci się Orkiestra Świątecznej Pomocy! Starczy nam tej dobroczynności? Nie obrzydną szczytne hasła?

        Jak w tym Świątecznym, przesłodzonym do bólu amoku żyją i czują się ludzie „bez rodziny” lub po utracie najbliższych? Świątecznie wykluczeni? Jak bronić się przed terrorem „rodzinności” i miłości? Jak  przetrwać Święta reklamowane i promowane przez sytych i ogrzanych miłością szczęśliwców? Może wystarczy zachować umiar i takt, a wysyłając życzenia pomyśleć o odczuciach ich adresata? 

        Dobrych Świąt dla wszystkich życzy Bet.