Odkurzane pamiątki i symbole - część trzecia

         Czas ucieka, już trzecia świeca adwentowa płonie więc spieszę kończyć odkurzanie:) Przecież świąteczny karp nie może zastać  mnie ze ścierką w dłoni!

        Z wysokości podsufitowego pawlacza poklikuje stareńkimi klawiszami duma peerelowskiego domu – maszyna do pisania! Po co nam to było skoro żaden z domowników nie parał się pisarstwem ani pracą naukową? Hmmm… Chyba troszkę snobizmu zmieszanego z zachwytem techniką spowodowało ten zakup. Ale, z biegiem lat, sprzęt ten okazał się całkiem przydatny ze względu na „dorośnięte” do etapu studiowania latorośle. Ćwiczenia w maszynopisaniu okazały się także bardzo przydatne na pewnym, początkowym, etapie kariery zawodowej w pracy biurowej. A potem, ułatwiały korzystanie z klawiatury komputera! Co prawda nie udało się wyjść poza posługiwanie się nadal tylko dwoma palcami, ale za to jak sprawnie! Stuk, stuk, klik klik… Śmigam jak młódka! Do dziś lubię odgłos pracującej maszyny do pisania – zwłaszcza zamaszyste przechodzenie do kolejnej linijki tekstu. Bżżżżdźźź… Trach! 

        Dobrze, że zdążyłam zetrzeć ślady fioletowej kalki niezbędnej do tworzenia kopii pisma maszynowego z palców, które to niezbędne są do uruchomienia kolejnego zabytku!  Drrr…Trrr… Drrr… wybieranie numeru przez pokręcanie tarczą – to dźwięki towarzyszące oczekiwaniu na połączenie. Dokładnie pamiętam dzień gdy ten cud techniki instalowano w naszym mieszkaniu po dziesięcioleciu oczekiwania. Luksusem było zamówienie dwóch gniazdek dostępu w różnych pokojach. Pamiętam dreszcz emocji podczas pierwszych, próbnych połączeń z koleżankami w sąsiednim bloku. Ach, och! Słychać tak jakby była tuż obok! Ach, jakie to ekscytujące nawet podczas połączeń z „zegarynką” lub centrum odtwarzania z taśmy bajek. Za pomocą tego telefonu można było nadać telegram, zamówić połączenie międzymiastowe lub nawet międzynarodowe! Szeroki świat stał się odrobinę bardziej dostępny.

         A kto to tak stopką stuka domagając się uwagi? Stopka we współpracy z igłą i bębenkiem dają znać, że niegdyś były w Tym domu niezbędne, a wręcz pierwszoplanowe! Nieomal wszystkie kreacje, okrywające młodocianą peerelowską postać powstały dzięki tej maszynie. Półki i szuflady zalegały koperty z wykrojami kopiowanymi z kobiecych pism a pudełko z kolorowymi nićmi i guzikami stało pośród nich. W czas tworzenia tekstylnych dzieł podłogę zaścielały nitki i ścinki materii, a domorosła krawcowa-amator przymierzała, fastrygowała i stębnowała jak szalona. Spódniczki proste i marszczone, bluzeczki z kołnierzami na stójce, spodnie, firanki, serwety i nawet bielizna pościelowa wychodziły spod tej stopki dziś znudzonej bezczynnością i smutnej. 

 

 Cóż, kochana! Przedmioty podobnie jak ludzie mają swój dobry oraz gorszy czas.