Damą być, ach Damą być!

Zostać piękną panią, najchętniej księżniczką i zamieszkać w tajemniczym zamku zbudowanym na wysokiej skale. Oto dziecięce marzenie wielu dziewczynek. Niektóre z nich nigdy z takich marzeń nie wyrosły… Hi, hi, hi… Więc zachwycam się zamkami nad Dunajcem. Co tam osławiona, zagraniczna Loara ze swoimi kamiennymi zamczyskami skoro tuż „za rogiem” mamy takie oto cuda!

ruiny zamku w Czorsztynie, foto Bet

zamek w Niedzicy, foto Bet

Pradawne Damy zamieszkujące te fajne zameczki, z okien swoich komnat podziwiały wijący się uroczo wśród skał, z pozoru niewinny Dunajec. Urocza, górska rzeka stawała się groźna w czas obfitych opadów i wiosennych roztopów okresowo zalewając całą dolinę oraz czyniąc oczywiste w takich okolicznościach szkody.  Zamkowym Damom to nie zagrażało bo komnaty ich wysoko stały,  ale okoliczna ludność cierpiała okrutnie. Tęgie głowy inżynierskie wymyśliły zatem chytry plan jak temu zaradzić. Uchwalono /Rada Ministrów w 1964 roku/ aby na niepokornej rzece wybudować tamę, pozwolić rozlać się jej wodom w odpowiednim dla społeczeństwa miejscu a przy okazji wykorzystać siłę pędzącego nurtu do produkcji energii elektrycznej w elektrowni wodnej. Co uchwalone w 1964 roku realizowano mozolnie przez lat kilkadziesiąt. Inwestycję zakończono w 1997 roku. Powstało w ten sposób sztuczne Jezioro Czorsztyńskie jako wielki zbiornik gromadzący nadmiar wody oraz najwyżej w Polsce położona elektrownia wodna. Długo trwało… Cóż, taki czas to był i problemów do rozwiązanie niemało. Trzeba było wybudować nowe wsie, dla mieszkańców terenów przeznaczonych do zalania. Trzeba było umocnić te fajne zameczki, wprawdzie już dawno popadnięte w ruinę i opuszczone przez zamieszkujące je Damy, ale jednak żal ich było. Bardzo żal. Chwała konserwatorom za ratunek dla nich.

zamek w Niedzicy, foto Bet

Zalanie zamieszkałych przez ludzi terenów jest przedsięwzięciem trudnym nie tylko technicznie. Wiele wylało się tu żalu i poczucia krzywdy z powodu przymusowego wysiedlenia. Sentymentalnego przywiązania do „ojcowizny” trudno zrekompensować nowym domem lub finansowym odszkodowaniem. Zdaje się, że po latach, emocje ucichły, uczuciowe rany zagoiły. Mam taką nadzieję bo tylko to pozwala w pełni cieszyć się pozytywnymi efektami  tej wieloletniej i trudnej inwestycji. 

Oto widok Jeziora Czorsztyńskiego z wieży widokowej ruin zamku.

A tu widok na Jezioro z wieży widokowej zamku w Niedzicy
 

A tu, widok na jezioro z hali Macierz, części szlaku wiodącego na szczyt Trzy Korony

Obecnie podziwiamy ogromną taflę połyskliwej wody rozdzielającą malownicze górskie pasma Pienin i Gorców z przepiękną panoramą Tatr w tle. Rewelacyjny efekt estetyczny i energetyczny chyba też niemały. Zyskały przy tym zameczki w Czorsztynie i Niedzicy. Lustro wody nie tylko przydały urody budowlom, ale zmusiły do ich renowacji, konserwacji i turystycznego zagospodarowania terenu.  Jest tam pięknie i gwarno. Nawet błąkający się w Niedzickich komnatach duszek jakiejś pradawnej Damy straszy tylko nocami. Za dnia zbyt dużo tu turystów, a duch płochliwy jest jak na Damę przystało.

 Uhuuuu…

Nieustraszony turysta może podziwiać gładką taflę wody zebranej tuż przed zaporą

I jeszcze raz spojrzeć na Niedzicki zameczek

A na koniec wycieczki nawdychać się dymu z bacówki

Wieczorową porą kontemplować panoramę jeziora

Albo wyobrażać sobie, że to wielkie morze

Uhuuu... Uhu...Hu...